To będzie najkrótszy post w Limonkowej historii. Jeszcze dziś rano miała cel. We wrześniu wyznaczyć sobie nowy, lepszy, trudniejszy cel. Teraz napisała bez zastanowienia krótką wiadomość tekstową.
„Od dziś wszystkie soboty są nasze” Wykształcenie ma wielkie znaczenie, ale teraz czas na łapanie słonka, luz i bliskość. Z naturą i ze sobą nawzajem.
Przeczytałam dziś tekst na jednym z popularnych portali dla kobiet. Mówi o tym, że kobiety w życiu mają łatwiej. Bo są piękne. Piękne w znaczeniu ewolucyjnym. Teorie ewolucji mówią, że piękne jest to, co ma blond włosy, długie nogi i symetryczną twarz. Bycie atrakcyjnym podobno wiele ułatwia. Pozwala na więcej. Tekst ten jest bardzo popularny…
Miałam pomysł na tekst o czarnym proteście. Ale na polityce Limonka się nie zna. Będzie, więc o tym, że upór ma rodzaj męski. Chomikowanie jest genetyczne, a element konkurencji przydaje się nawet wtedy, kiedy obsługujesz suszarkę do prania, w nie całkiem cudzym już domu. Będzie o tym jak żyć, gdy wszystko naraz zaczyna się układać.…
Ktoś lepiej piszący, podpowiedział, że powinien być wstęp. To miał być post o tym jak łączyliśmy Środę Popielcową, z Walentynkami oglądając dwa świetne filmy w opolskim kinie studyjnym Meduza, które ma nowe, całkiem płaskie wejście. Było fajnie. Pośmialiśmy się oglądając film o maszynie dzięki, która pozwoliła się porozumieć Marsjanom i Wenusjankom. Myślę, że gdyby przynajmniej…
Miałam to napisać jak ochłonę. Ale w sumie jeśli nie mam już na głowie opatrunkowego czepka, to chyba jest dobry moment. Kiedy spadasz ze schodów i krwawisz, powinnaś się wystraszyć, zacząć narzekać, albo płakać. Limonka w każdej kwestii jest niestandardowa. Spadłam. Zanim się pozbierałam zdążyłam już powiedzieć, że nie zdążę na randkowego ” Narzeczonego na…
Czasami pisze się po to, by głębiej odetchnąć. Innym razem po to, aby powiedzieć ” dziękuję”. Niektóre wpisy opowiadają wzruszające historie z dzieciństwa. Kiedy ostatnio zajrzałam do jednego ze starszych albumów, rzuciło mi się w oczy jedno zdjęcie. Czteroletnia, może sześcioletnia ja siedzę sobie na wysokim czerwonym krzesełku jem śmietanę prosto z kubeczka, jest stolnica…
Są takie dni, są takie smaki, są takie momenty, które wszystko łączą. W głowie pełnej oddzielnych kawałków puzzli, pojawia się obraz. Taki w którym nie ma już żadnej luki. Jest wszystko z czego powinno się składać szczęście…. Zaczęłam pisać ten tekst 29 grudnia. Dziś, w pierwszy dzień Nowego 2018 roku trzy pierwsze zdania wciąż pasują…
Zwykły dzień. Dopada mnie jesienno – zimowe przesilenie. Boli mnie głowa i stale narzekam. Najpierw na to, że ze mną nie rozmawia. Potem, że za dużo mówi. Za chwile, że wcale nie przytula. Śnieg jest za mokry, kawa zbyt gorzka, a całkiem sprytnie zakamuflowane żarty, o tym, że nie jestem idealna totalnie beznadziejne. Kompletna cisza…
Zawsze tego dnia piszę posta. Chciałam to zrobić też dziś. Pole szkicu posta pytało o czym myślę. O tym, więc będzie tekst. Myślę o tym, jak wiele zmieniło się w moim życiu w ciągu roku. Co na to wpłynęło i jak mi z tym jest. W tamtym roku chodziłam na warsztaty jakiejś Fundacji. Prowadzili ją…
Niektórzy dodają zdjęcia, inni muzykę, a ja piszę. O tym, z czym sobie radzę wspaniale, co mnie uskrzydla i dodaje sił. Ale też o tym, co sprawia, że na chwilkę tracę grunt pod nogami. Ciężko mi żegnać się z ludźmi. Szczególnie z tymi, którzy, pojawiają się na chwilę, robią rewolucję, prowokują do bycia pewną siebie,…