Choć Święta Bożego Narodzenia nie będą białe mam dla Was troszkę śniegu. Śnieg to wraz z myszkami Disney’a symbol dziecięcej radości. Życzę Wam drodzy Czytelnicy takiej prawdziwej, bezwarunkowej radości na Święta. Cieszcie się bliskością ważnych dla Was ludzi i smakiem ulubionych potraw, ale przede wszystkim, czasem, gdy nic nie musicie. Czytajcie książki, słuchajcie muzyki, róbcie…
Pokaż więcejChciałam napisać kolejny, podobny do poprzednich post o życiu. Spojrzałam jednak na daty na blogu. Za kilka dni minie rok odkąd Limonka jest samodzielną blogerką. Co było wcześniej? Z perspektywy czasu, mogę tamten okres nazwać tytułem książki Johna Kabat- Zinn, „Życie, piękna katastrofa”. Minął tylko rok, a tak wiele się zmieniło. Kilku najbliższych odeszło do lepszego…
Pokaż więcej” Nie pisz ciągle, że jesteś szczęśliwa, bo będzie nudno”- usłyszała. Zastanawiała się czy szczęście może kłuć po oczach i zgodziła się. W końcu naukowo udowodnione jest, że to co przykre i smutne szybciej przebija się przez ekran. Nie napisze, więc o landrynkach, czekoladkach i słodkiej, a może nawet przesłodzonej herbacie. Zamiast tego opiszę trud…
Pokaż więcej„Aby dostać od życia to, czego pragniesz – musisz się zdecydować, co to takiego”. Przeczytałam i zrozumiałam. Życie to milion rozdziałów. Niektóre są dłuższe, inne krótsze. Jeszcze inne, zawierają w sobie tylko kilka słów. Jedne zaznaczamy, kolorowymi karteczkami, jako te, które nas bawią i zachwycają. Inne, wyróżniamy złotymi zakładkami. Te drugie, mają znaczyć ” wszystko”…
Pokaż więcejOd kilku dni szukam tematu na kolejnego posta. Dziś go odnalazłam. Będzie o granicach, prywatności i o tym, że to, co najważniejsze i najpiękniejsze, w naszym życiu, nie potrzebuje być na ustach tłumu. Sam fakt, że dzielimy się określoną treścią z otoczeniem, nie oznacza, że informacja ma przybrać rozmiar legendy, czy zostać tematem na następne…
Pokaż więcejPodobno blog służy oczyszczeniu. Nigdy tak go nie traktowałam, ale może warto dziś zrobić wyjątek. Czasami trzeba postawić kropkę. Zamknąć drzwi. Wypłakać wszystkie łzy i pójść dalej, mając nadzieję, że podjęliśmy dobrą decyzję. Skąd wiemy, że jest dobra? Może miarą jest częstość uśmiechu, a może rzadkość wylewanych w samotności łez. A może to wszystko razem,…
Pokaż więcej
